Problemy prasy w Poznaniu

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nakazał Oficynie Wydawniczej Wielkopolski (wydawcy „Głosu Wielkopolskiego”) rozwiązać umowę stałej współpracy ze spółką Prasa Poznańska (wydawca „Gazety Poznańskiej”) oraz sprzedać część swego majątku. Cezary Banasiński nałożył przy tym na OWW karę w wysokości 50 tys. euro za naruszenie ustawy.

Postępowanie w sprawie przejęcia przez Oficynę Wydawniczą Wielkopolski (wydawca "Głosu Wielkopolskiego") kontroli nad Prasą Poznańską (obecnie Wielkopolski Dom Mediowy, wydawca "Gazety Poznańskiej") zostało wszczęte 6 lutego 2003 r. na skutek informacji prasowych o możliwym połączeniu obu spółek.

W toku swych działań, Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił, że pomiędzy wydawcami doszło w krótkim czasie do kilku transakcji. Najpierw Polskapresse (właściciel 100 proc. udziałów w Prasie Poznańskiej) nabyła udziały dające jej prawo do 24,5 proc. głosów na zgromadzeniu wspólników Oficyny Wydawniczej Wielkopolski. Następnie doszło do zawarcia umowy pomiędzy Prasą Poznańską a OWW, mocą której ta pierwsza sprzedała Oficynie "zorganizowaną część przedsiębiorstwa" - w taki to bowiem sposób określono majątek "Gazety Poznańskiej" oraz jej oddziałów terenowych.

W marcu i kwietniu 2003 r. doszło do zawarcia jeszcze kilkunastu dalszych umów pomiędzy Prasą Poznańską lub Polskapresse z jednej strony oraz Oficyną z drugiej. Spośród nich, najbardziej doniosła w skutkach była umowa z 11 marca 2003 r., na podstawie której Oficyna przyznała Prasie Poznańskiej wyłączne prawo akwizycji reklam i ogłoszeń dla wszystkich wydawanych przez siebie tytułów.

Analizując okoliczności ww. transakcji, Urząd stwierdził, że w ich wyniku doszło do przejęcia przez Oficynę Wydawniczej Wielkopolski kontroli nad całą Prasą Poznańską w ten sposób OWW nabyła redakcję "Gazety Poznańskiej" wraz z jej oddziałami terenowymi. Jednocześnie jednak Prasa Poznańska uzyskała prawo pozyskiwania i zamieszczania reklam w tytułach należących do OWW. W efekcie, na rynku pozostało tylko dwóch z trzech dotychczas działających wydawców wielkopolskiej, ogólnoinformacyjnej prasy codziennej, zaś udział Oficyny Wydawniczej Wielkopolski w rynku regionalnej prasy codziennej oraz rynku sprzedaży powierzchni reklamowej w regionalnej prasie codziennej wzrósł do ponad 70 proc. W ocenie UOKiK Oficyna uzyskała tym samym bardzo silnie dominującą pozycję rynkową, co doprowadziło do istotnego ograniczenia konkurencji.

Mimo, że łączny obrót przedsiębiorców uczestniczących w koncentracji przekroczył 50 mln euro, ustawowy obowiązek zgłoszenia Prezesowi UOKiK transakcji nie został wykonany. W związku z powyższym Prezes Urzędu nakazał rozwiązanie przez Oficynę umowy zawartej z Prasą Poznańską, której przedmiotem jest stała współpraca w zakresie pozyskiwania i zamieszczania ogłoszeń i reklam w tytułach wydawanych przez OWW. Najpóźniej w terminie rozwiązania umowy spółka musi także sprzedać nabytą z naruszeniem prawa część majątku stanowiącą redakcję "Gazety Poznańskiej". Nabywcą może być każdy podmiot nienależący do grupy kapitałowej, do której należy Oficyna.

"Trudno sobie wyobrazić nałożenie na Oficynę Wydawniczą Wielkopolski innych obowiązków aniżeli te, które będą wprost zmierzały do odwrócenia skutków umów zawartych pomiędzy wydawcami regionalnej prasy wielkopolskiej" - mówi Cezary Banasiński, Prezes UOKiK. "Tak długo, jak będą trwać skutki prawne umów stanowiących formalnoprawne źródło przejęcia kontroli, tak długo inne środki, przykładowo w postaci nakazu zbycia udziałów, nie doprowadzą do oczekiwanych rezultatów. Faktycznym bowiem celem nakazu wydanego przez UOKiK jest przywrócenie stanu poprzedniego, tj. takiego, w którym dzienniki "Gazeta Poznańska" i "Głos Wielkopolski" będą wydawane przez dwóch niezależnych i konkurujących ze sobą wydawców."

Za niezgłoszenie zamiaru przejęcia kontroli nad Prasą Poznańską, Oficynę Wydawniczą Wielkopolski ukarano karą pieniężną w wysokości 50 tys. euro (235.850 zł). Sankcja w maksymalnej, przewidzianej ustawą o ochronie konkurencji i konsumentów wysokości - w opinii Prezesa Urzędu - odpowiada stopniowi zawinienia i szkodliwości czynu, a to z uwagi na nie zgłoszenie zamiaru koncentracji, po drugie - przeprowadzenia transakcji i niekorzystnego w związku z tym wpływu na wielkopolski rynek mediów.

Decyzja Prezesa UOKiK nie jest prawomocna, przysługuje od niej odwołanie do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.